33 احزاب

خلاصه مطالب سوره احزاب عبارت است از منع پيروى و تاكيد در اطاعت نكردن از كفار و منافقين و اينكه پيغمبر اولى و سزاوارتر بمؤمنين است از خود آنها و زنان او مادران آنها است و داستان زيد و زينب و غزوه احزاب و بنى قريضه و تحريض و ترغيب مسلمين بجهاد كردن با كفار و آيه تطهير و امر كردن مؤمنين بدرود و تحيات فرستادن بر پيغمبر و به تسليم به اوامر آنحضرت و پرهيزكارى و گفتار راست و درست.

قوله تعالى: ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِه 4    محمد بن عباس ذيل آيه مزبور از امير المؤمنين عليه السّلام روايت كرده فرمود نيست بنده‏اى از بندگان خدا كه قلبش بنور ايمان روشن شده باشد و محبت ما در دل او وجود نداشته باشد و اگر موجودى مورد سخط و قهر الهى قرار گرفته بغض و دشمنى ما را در دل مى‏پروراند ما آل محمد (ص) پيوسته بدوستى دوستان خود خوشحال و به بغض و كينه دشمنان مبغوض ميباشيم دوستان ما همواره نظر برحمت پروردگار داشته و درهاى رحمت و مغفرت بروى آنها باز است ولى بدخواهان و دشمنان ما در كنار آتش جهنم عمر خود را بسر ميبرند گوارا باد بر اهل رحمت لطف و رحمت خداوند و واى بر اهل جهنم و مكان و منزلت ايشان چنانچه خداوند ميفرمايد:

فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ هر بنده‏اى كه در محبت و دوستى ما قصور كند خير نمى‏بيند و هرگز دوستان و دشمنان ما يكسان نبوده و ممكن نيست در يك دل هم دوستى و هم دشمنى ما جمع شود زيرا خداوند در درون يكنفر دو قلب قرار نداده تا بيك دل ما را دوست بدارد و با دل ديگر بدشمنى با ما بپردازد همانطور كه طلا را در مجاورت آتش و حرارت از غش پاك و خالص مى‏كنند دل دوستان ما هم بى‏آلايش و پاك و خالص است مردم ستمكار و منافق از حزب شيطان و شيطان از جنس آنهاست هر كس بخواهد بداند دوست ماست يا خير بايد دل خود را امتحان كند اگر كسى بدشمنان ما دوستى ورزد و دشمن ما را شريك دوستى خود نمايد از ما نيست و ما از او نيستيم و خداوند و جبرئيل و ميكائيل دشمنان او است و الله عَدُوٌّ لِلْكافِرِينَ.   

در كافى ذيل آيه «النَّبِيُّ أَوْلى‏ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ» 6   از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده فرمود اين آيه در آمريه نازل شده و در شأن فرزندان امام حسين عليه السّلام بعد از پيغمبر اكرم (ص) ميباشد و مراد از اولى الامر ما ائمه هستيم راوى ميگويد حضورش عرض كردم آيا فرزندان جعفر و عباس نصيبى از اولى الامرى دارند فرمود خير يك بيك افراد بنى عبد المطلب را سؤال كردم فرمودند آنها هم بهره‏اى از اين مقام ندارند آنوقت من فراموش كردم كه در باره اولاد حضرت حسن عليه السّلام سؤال كنم دو مرتبه شرفياب شده و چگونگى را سؤال نمودم فرمودند بخدا قسم غير از ما كه از فرزندان امام حسين عليه السّلام هستيم كسى ديگر نصيبى از اولى الامرى ندارد.

در بعضى از روايات بعد از جمله «وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ» جمله «و هو اب لهم»ضبط شده يعنى خداوند مؤمنين را فرزند پيغمبر و آنحضرت را پدر آنها معرفى ميفرمايد زيرا كه كسانى هستند كه نميتوانند خود را حفظ كنند و مال و ثروتى هم ندارند و بر وجود خود سيطره و تسلطى ندارند خداوند آنها را تحت تربيت و ولايت پيغمبر خود قرار داده و بر مؤمنين اولى و برتر از نفس خودشان داشته است و روى اين اصل نبى اكرم (ص) در روز غدير خم از مردم سؤال فرمود آيا من اولى بشما از خود شما نيستم؟ گفتند چرا اى رسول خدا فرمود پس اين على امير المؤمنين عليه السّلام هم چون من اولى است بشما از نفس شما.

و خداوند بر پيغمبر اكرم (ص) مئونه و تربيت ايتام ايشان را ملزم فرمود روزى پيغمبر اكرم (ص) بمنبر تشريف برده و فرمود هر كس مالى كسب كند و بميرد ثروت و مالش بورثه او ميرسد و هر كس دين يا متاعى از خود باقى بگذارد و وارثى نداشته باشد امام وارث اوست و خداوند براى مؤمنين حقوقى نسبت به پيغمبر مقرر فرموده مانند حقوقى كه پدر نسبت بفرزند دارد و بعد از پيغمبر اين حقوق بامير المؤمنين و بعد از آن جناب بائمه منتقل ميگردد چون پيغمبر و امير المؤمنين هر دو پدران اين امت هستند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: